ΑΡΧΙΚΗ

«Ο αγώνας για τη δικαίωση των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί εξόφληση χρέους. Η γνώση και η διάδοση όσων βίωσαν ισχυροποιούν την αποδυναμωμένη στις μέρες μας έννοια της θυσίας.»

Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ
«Μετά από δεκαετίες εντεταλμένης αποστασιοποίησης της επίσημης Πολιτείας, η ποντιακή αλήθεια χρειάζεται να εμφανιστεί δυναμικά στο ιστορικό προσκήνιο. Η αλήθεια αυτή δεν σχετίζεται με τη σκόπιμη προβολή μόνο των χορών, των ηθογραφικών χαρακτηριστικών και της μαγειρικής μας. Οι ομογενείς του Πόντου δεν σφαγιάστηκαν ούτε για τους χορούς ούτε για τη μουσική ούτε για τα φαγητά τους. Θυσιάστηκαν για να μη χαθεί η Ρωμιοσύνη. Θεωρητικά, λίγοι ίσως από αυτούς γνώριζαν ότι είναι κληρονόμοι της Ρωμαϊκής και της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Ακόμη λιγότεροι ότι πολιτισμική αφετηρία τους ήταν η αρχαία Ελλάδα και ότι το γένος τους διέθετε διαδρομές αιώνων. Και οι πιο απαίδευτοι χωρικοί των απόμακρων ποντιακών οικισμών, όμως, ένιωθαν πως η φυλετική τους αλήθεια άξιζε κάθε θυσία. Δεν κάμφθηκαν κατά πλειοψηφία από υποσχέσεις, από πιέσεις, από βασανιστήρια. Οι περισσότεροι από τους ομογενείς του μαρτυρικού Πόντου, παρά τα όσα υπέστησαν, διατήρησαν ανόθευτα τα πνευματικά τους αποθέματα και αποτελούν υποδείγματα πατριωτισμού, πίστης και αξιοπρέπειας για τη χειμαζόμενη πατρίδα αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.»

βιβλιο για την ιστορία του πόντου

Αριθμός σελίδων: 448

Διαστάσεις: 24Χ17

ποντος ιστορια βιβλιο

Αριθμός σελίδων: 336

Διαστάσεις: 24Χ17

Όσοι δεν γέλασαν ποτέ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΛΟΓΟ
«Η στάση της πρώτης γενιάς προσφύγων ήταν η σιωπή. Γνώριζαν πως κάθε περιγραφή εκτός από οδυνηρή θα ήταν και ανεπαρκής, συγκρινόμενη με τη δυναμική του βιώματός τους. Στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες σε λιμάνια και καράβια για μήνες, έφτασαν στην Ελλάδα, όπου η ποντιακή διάλεκτος ήταν άγνωστη. Δεν καταλάβαιναν και δεν τους καταλάβαιναν. Μιλούσαν χαμηλόφωνα, μερικών μάλιστα μόλις που ακουγόταν η φωνή. Ακόμη κι αν ζούσαν κάποια χαρά, στο πρόσωπό τους διαγραφόταν μόνο το μειδίαμα των αρχαϊκών αγαλμάτων και τίποτε περισσότερο. Είχε τελεσίδικα χωριστεί η ζωή τους στο όριο ενός ευτυχισμένου «πριν» και ενός τραγικού «μετά», στην τομή της ισόβιας πληγής, που δεν έκλεισε παρά μόνο με τον θάνατό τους. Μπορεί βέβαια να τραγούδησαν και να χόρεψαν, με σύντροφό τους πάντα την ποντιακή λύρα. Βασικά όμως παρέμειναν σιωπηλοί. Έτσι καταγράφηκαν και στην παιδική μου μνήμη. Βουβοί, απόμακροι και αμετάκλητα πικραμένοι. Είναι όσοι δεν γέλασαν ποτέ.»
THE HOLOCAUST OF THE
OF THE PONTIAN GREEKS

EXTRACT FROM THE PREFACE
« They were jammed by the thousands for months in ports and boats on the way to Greece. When they finally arrived there, they neither understood their mainland hosts nor were they understood by them because the Pontian dialect was unknown to the local people. Thus they withdrew into themselves. Introversion, awkwardness, and reticence were the norm. They were simultaneously here and somewhere else. Their speech was hushed, and some of the voices, I recall, were barely audible, as if there was a permanent obstruction in their throat. Even at moments of joy their smile remained frozen, like that of an ancient statue and nothing more. Time for them seemed to have come to a halt, balanced on the boundary between a happy ”before” and a tragic “after”. Precisely there on that boundary, their days ended, on the incision of the wound, which remained unhealed up until their dying day. They may indeed have sung, danced or cried at the sound of the Pontian lyre. As a rule, however, and in the majority, they were silent. Etched in my youthful memory., they were distant and inconsolable, irrevocably embittered. They are those who never laughed.»

book for pontos history

Αριθμός σελίδων: 351

Διαστάσεις: 24Χ17

the-holocaust-2s

Αριθμός σελίδων: 448

Διαστάσεις: 24Χ17

THE HOLOCAUST OF ORTHODOX
CHRISTIANITY IN PONTUS

EXTRACT FROM THE PREFACE
« With the exception of a few, those who were responsible for the slaughter enjoyed honors and wealth. More importantly, however, they enjoyed impunity from punishment for their crimes. Turkey has never been called to account by any international organization, whether concerning the Pontian Genocide or any other which it perpetrated. On the contrary, as the permanent troublemaker in the Mediterranean, it continues to hurl delusional threats and to promote imperial visions. What, then, should the stance of the Pontian people be? Are we to seek revenge from the descendants of those who murdered our ancestors? Ought we to respond to hatred with hatred? Most assuredly, such a reaction does not befit the light which was granted us. Our historical path was worn by the footsteps of individuals who sacrificed themselves for the truth. It was not trampled by a fanatic mob. We refuse to become vengeful punishers.»

Η Θεοδώρα Ιωαννίδου γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα, όπου ζει με την οικογένειά της και εργάζεται ως οδοντίατρος. Είναι Πόντια τρίτης γενιάς, με τον έναν παππού και τη μια γιαγιά της από την Οινόη, τον άλλο παππού από τη Ματσούκα και την άλλη γιαγιά από τη Χαλδία. Η ΕΞΟΝΤΩΣΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ είναι το δεύτερο βιβλίο της. Το πρώτο, με τίτλο ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΓΕΛΑΣΑΝ ΠΟΤΕ, κυκλοφορεί σε 4η έκδοση. Οι αγγλικές τους  μεταφράσεις διατίθενται και από την ΑΜΑΖΟΝ με τίτλους ΤΗE HOLOCAUST OF ORTHODOX CHRISTIANITY IN PONTUS και THE HOLOCAUST OF THE PONTIAN GREEKS

ioannidou
ποντοσ ιστορια βιβλια